ନିର୍ଝରଣୀ ର କ୍ଷୋଭ

ତୁମ ସଙ୍ଗେ ନିରୋଳା ରେ ବସି
ଦୁର କରିବି ମୋ ଏକାନ୍ତପଣ,
ତୁମକୁ ଥରୁଟିଏ ଛୁଇଁ
ଦୁର କରିଦେବି ମୋ ମନ ର ପବିତ୍ରତା ,
ପାଦ ରେ ନୁପୁର ବାନ୍ଧି ମନଭରି
ନାଚିବି ତୁମ ସଙ୍ଗୀତ ର ତାଳେତାଳେ,
ସମସ୍ତ କଟକଣା ର ପରିଧି କୁ ଡେଇଁ
ଅଜାଡି ଦେବି ମୋ ଅସ୍ଥିତ୍ଵ ଆଉ
ତୁମକୁ ଦେବି ସୋହାଗ ର ଭେଟି........।

ହେ ପ୍ରିୟ ଗିରିବ୍ରଜ.......ତୁମ ସ୍ପର୍ଶେ,
ଜୀବନ୍ତ ହେଇଯିବି ଆଉ
ମୋର ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ କୁ ତୋଳି ଦେବି ,
ଅଭିମାନିନୀ ରାତି ର କୋଳ ରୁ ,
ତୁମ ଶବ୍ଦ ରେ ବିଭୋର ପ୍ରାୟ ମୋ
କାୟ ଏବଂ ଛାୟା    ॥

କିନ୍ତୁ ତୁମେ ମତେ ମନା କରି କହୁଛ,
ତୁମର ସେ ପ୍ରଣୟ ର ବ୍ୟାକୁଳତା କି
ଉନ୍ମାଦନା ନାହିଂ,
ବାରଣ କରୁଛ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ର ଦ୍ଯାହୀ ଦେଇ,
ପୂର୍ବ ରୁ  କେତେ ତରୁଣୀ ପ୍ରପାତ  ଅଜାଡି
ହୋଇ ପଡିଛନ୍ତି ବୋଲି ମତେ ବାରଣ କରୁଛ,
ହେ ପ୍ରିୟ
ଏଇ ନିସ୍ଵ ନିର୍ଝରଣୀ ର ପ୍ରଣୟ ଲାଳସା ର
ଅନୁମତି କାହିଁ ନାହିଂ ???